Энциклопедия

ВЕЧНАЯ ДАЛЕЧ

Цемнаю ноччу на небе, як хвалi,
Чорныя хмары у жаху скакалi,
Удалеч разносiлi па-над зямлей
Крык чалавечы, жудасны вой.

Людзi-ваўкi засталiся без жраца,
Твары iх шэрыя, быццам са зьнiча,
Вока ваўка пазiрае на зьнiч,
З душ развiтальны ўздымаецца клiч:

Прыпеў:
Наш жрэц, тыз намi заўседы.
Твой сын намi будзе валодаць.
Твой дух пiльна сочыць за намi.
Наш жрэц, мы будзем ваўкамi.

Зьнiч у свой вагонь загарне твае цела,
Плоцьцю з крывей насыцiць зямлю,
Зьнiчка твая зь небасхiлу зьляцела,
Чуеш, багi клiчуць душу тваю.

Прыпеў.

Душы памершых iмкнуцца у неба
I ўзмацнiць свае недры жыцьцем,
Чорна-чырвоная агнiстая глеба
Добра палiта крывавым дажджом.

Вечная далеч сустрэне цябе,
Вагонь правядзе ў свет забыцьця,
Песьня маланкi грымне ў сьне,
Хорс забярэ агенчык жыцьця.




ПЕСЬНЯ ВАЛХВАВАНЬНЯ

Ноччу ў цемры каля вагня,
Спаткалiся неўры, ен i яна;
Шаптала iмгненьнем iм чорна iмгла,
Крывавым жаданьнем ласкала журба.

Прыпеў:
Няхай гарыць вагонь да самага сьвiтаньня,
Хай шызым дымам над лясной ракой
Плыве ў далеч песьня валхваваньня.
Жыве любоў над горкаю бядой.

Мiла мая,мне трэба iсьцi,
Дзе мне суцешша для сэрца знайсьцi?
Соча, гукае мяне шэры воўк,
Чакае ўночы бацькaвы доўг.

Мiлы мой, не адыходзь ад мяне,
Бо крыўду багоў нарачэш на сябе,
Абярнешься жрацом ты ў ваўках,
Мертву кроў вып'еш на вачох.

Спатканьня ля рэчкi неўр шукаў
Вяртаньня вялiк той дзень настаў.
Жахлiвы клiч з душы раздаўся,
Крывавы клык у целе застаўся.

Прыпеў.





БОЛЬШ НЯ ЖЫЦЬ

Шэрыя ваўкi нас знайшлi,
Заламалi рукi, у лес панясьлi
Ладзiць у лесе гучны карагод,
Славiць воўчы род.

Прыпеў:
Воўчы рой прагне быць,
Воўчы рой прагне выць,
Воўчы рой прагне жыць.

Да дрэва крывавага прывязалi,
Ды словы ваўка прыгадалi:
Чакай памерлага айца,
Сустракай вялiкага жраца.

Дзеўчына мая побач сядзiць,
Цяжка ўздыхае, горка плачыць:
Мiлы мой, нам разам не быць,
Воўчы рой прагне жыць.

Прыпеў.

Катлы кiпяць, вагнi гараць,
Bаўкi каля зьнiча сядзяць.
Цела рвуць, кроў бяжыць.
Дзеўчына крычыць: "Больш не жыць!"

Выпiваюць з сэрца мертву кроў,
Разрываюць цела, дзеўчыну любоў.
I нясуць агiдну атруту i зьмяю,
Улiваюць у шчырую душу маю.




ЧОРНЫ ЗЬНIЧ

Людзi-ваўкi клiчуць любоў,
Чорныя зьверы вып'юць кроў,
Хапаюць дзевак, душу рвуць,
Забiваюць ахвяру, вагню прыдаюць.

Прыпеў:
Неўры вякамi, шануючы продкаў,
Насiлi дары творцам зямлi,
Клалi ахвяры багам вяшчуны,
Гарачыя целы на алтар агнявы.

Зараз чакае цябе чорны зьнiч --
Бог пахавальнага вялiкага вагню,
Ен жа суцеша твой жалосны клiч,
I возьме ў зорную глыбiню.

Прыпеў.

Цемра абдыме каханьнем сваiм,
Сьмерць праглыне твой велiчны стан,
Мара ўп'ецца жаданьнем начным,
I ў душу ўльецца змрочны туман.

Прыпеў.




ЯЗЫЧНIК Я...

Чорная бездань, круг забыцьця,
Белая постаць, паўсюль цiшыня.
Дзесьцi сядзiць у адзiноце яна
Ля дзiўнага чароўнага вагня.

Прыпеў:
Язычнiк я...
Язычнiк я...
Язычнiк я...
Язычнiк я...

Кроy вiруе зноў у мяне,
Воўк марнуе сьвет у iмгле,
Сонца ўзыйшло, дзень наступiў,
Цела свае я атруцiў.

Малюся вялiкiм багам сваiм --
Чарую ў начы абшары адным,
Клiчу дзяўчыну мiлу сваю,
Велiч яе забыць не магу.

Прыпеў.




КЛIЧ БАГОЎ

Уздыхае неўр, на каленях молiцца,
Уздымае да багоў рукi ў ланцугах.
Сярод лясоў адзiн ен марудзiцца,
Слезы i кроў цякуць на вачах.

Зьмяiным голасам грозна шыпiць,
Клакоча атрута, вязьне ў грудзях.
Жывы кавалак цела гарыць,
Трымае зьнiч у чорных руках.

Прыпеў:
Бачыш у грудзях зьнiч зноў,
Чуеш у душах клiч багоў,
Будзеш братом вялiкiм ваўком,
Будзеш вагнем, святым жрацом.

Бацька з чорнага вагня прыйшоў,
Цяжка шэрага сына знайшоў.
Крыкi ваўка раздалiся ў цемры,
Клыкi ў сына ўбачылi неўры.

Зараз воўк ты i важак,
Голас доўгi -- начны сьпявак.
Будзем побач мы з табой
Разам славiць воўчы рой.

Прыпеў.




ВАЎКАЛАКА

У ночы кроча ваўкалак,
Мабыць сочыць ен дзiвак,
Кроў цячэ, жах у вачох.
Зьнiч крычыць у вогнiшчах:

Прыпеў:
Ваўкалак, дай цябе знайду!
Ваўкалак, душу праглыну!
Ваўкалак, у цемру забяру!

Цяжкi ўдар чорных мар.
Я твой лекар - твой спадар.
Не пустэльнiк я змагар,
Сам сабе я ўладар.

Неўр, тут цябе ляжаць,
У чорнай атруце падыхаць,
Будзеш людзей ты забiваць -
Вялiкiх багоў зноў шанаваць.

Прыпеў.




ДАЖБОГ, О НАШ СВАРОГ

О наш бог Дажбог,
О дай нам дажджу,
Сваiм дзецям языцам, на гэты рок,
Дай нам хлеба, о наш Сварог.

Прыпеў:
Будзем есьцi, пiць i пець,
Шанаваць, славiць i малiць,
Дзякаваць цябе ўвесь рок,
О наш бог, о наш Сварог.

Дай нам ад сонечнага сьвятла
Добра ўраджаю i цяпла,
Паганам сваiм жа дай жыцьця,
Вялiкага дзiўнага вагня.

Божанька Дажбог, памажы,
Дожджык прынясi, дзетак зьберажы,
О наш бог, о наш Сварог,
О наш бог, Дажбог.